Θερινό Ηλιοστάσιο,

Τελετή Θερινού Ηλιοστασίου

Γενικά

Το Θερινό Ηλιοστάσιο είναι μία από τις δύο Μεγάλες Ηλιοστατικές Κοσμικές Πύλες, καλούμενη και Πύλη τών Θνητών. Στις ~21 Ιουνίου ο Ήλιος φθάνει στο βορειότερο σημείο της εκλειπτικής από το οποίο θ΄ αρχίσει να τρέπεται και πάλι προς τον Ισημερινό. Από την ημέρα αυτή αρχίζει το Καλοκαίρι. Επειδή για μερικές ημέρες ό Ήλιος φαίνεται να στέκεται πάνω στην εκλειπτική, σαν να είναι έτοιμος να σταματήσει, το Θερινό Τροπικό σημείο καλείται Θερινό Ηλιοστάσιο.



Εμείς, επειδή είμαστε μέρη του Σύμπαντος συμμετέχουμε, εορτάζοντας τις διαδικασίες του, στη δική μας γωνιά. Ο άνθρωπος την ημέρα αυτή, αποχωρίζεται πλήρως από το σκοτάδι, και εισέρχεται στο καθαρτήριο Ηλιακό Φώς και στα νοητά πεδία τού Μεγάλου Μουσικού τού Σύμπαντος Απόλλωνος.
Ευχόμεθα ο Νοητός Ήλιος να φωτίζει το Νου μας, την Ψυχή μας και να χαρίζει Υγεία στο Σώμα μας.



Πομπή - Τελετουργική είσοδος

Η έναρξη της τελετής γίνεται με πομπή προς τον βωμό όπου συμμετέχουν όλοι. Οι εκτελούντες ιερατικά καθήκοντα από την πομπή φέρουν τις προσφορές, το δοχείο καθαρμού, το δοχείο σπονδών και λοιπά ιερατικά σκεύη.
Ο βωμός κυκλώνεται, από την πομπή τρεις φορές υπό την συνοδεία τυμπάνου και αυλού.
Οι προσφορές εναποτίθενται στην τράπεζα και όλοι παίρνουν θέσεις για την έναρξη της τελετής.

ΑΝΟΙΓΜΑ

Κλύτε ώ Μάκαρες Θεοί, θνητών έξοχοι φίλοι
κραταιόν του Κόσμου στήριγμα,
κλύτε Αθάνατοι Θεοί και χάριν σπονδών
δότε βροτοίς, πάσης παιδείης Αρετήν
μεγίστην ευτυχίαν και περιπόθητον ευδαιμονίαν.
Γίνεται σπονδή οίνου.


ΕΥΧΗ ΠΛΗΘΩΝΟΣ^[1]

Ας μην παύσω ώ Μάκαρες Θεοί, να σας χρωστώ ευγνωμοσύνη,
για όλα τ' αγαθά που από εσάς λαμβάνω και έχω λάβει
με χορηγό τον Ύπατο Δία.
Ας μην παραμελήσω, αναλόγως της δύναμης μου
το καλό του γένους μου.
Το να υπηρετώ πρόθυμα το κοινό καλό, αυτό ας θεωρώ
και δικό μου μεγάλο όφελος.
Ας μην γίνομαι αίτιο κανενός κακού,
από αυτά που τυχαίνουν στους ανθρώπους,
αλλά καλού, όσον δύναμαι, ώστε να γίνομαι κι εγώ ευτυχής, ομοιάζοντας σ' εσάς.
Γίνεται σπονδή οίνου.


ΥΜΝΟΣ ΤΟΠΙΚΗΣ ΘΕΟΤΗΤΑΣ
Υμνούμε αναλόγως τον τοπικό προστάτη Θεό ή Θεά ή θεότητα


ΥΜΝΟΣ ΔΙΟΣ
Προσφορές: δρύς, γαρύφαλλα, κότινος - σπονδή ερυθρού οίνου - θυμίαμα στύρακα.

Των Αθανάτων όλων ενδοξώτερε, πολυώνυμε
και αιώνιε Παντοκράτορα Ζεύ,
της φύσεως αρχηγέ που τα πάντα κυβερνάς με το Νόμο,
Xαίρε !
Γιατί σε εσένα πρέπει να απευθύνονται όλοι οι θνητοί.
Γιατί από εσένα βαστάει η γενιά μας
και εσύ είσαι που δώρισες τη λαλιά μόνο σε εμάς
από όσα θνητά ζουν και κινούνται επάνω στη γη μας.
Γι αυτό θα σε δοξάζω και πάντα την ισχύ σου θα υμνώ.

Σ’ εσένα υπακούει όλος ο Κόσμος
που γύρω από την γη γυρίζει,
όπου κι αν τον πάς,
και με τη θέλησή του από εσένα κυβερνάται.
Και στ’ ανίκητά σου χέρια όπλο κρατείς
δίκοπο, πυρόεντα και αιώνια ζωντανό τον κεραυνό
απ’ του οποίου το κτύπημα γεννιούνται τα πάντα στη Φύση.
Μ’ αυτόν κατευθύνεις τον Παγκόσμιο Νόμο,
ο οποίος εγκατοικεί στα πάντα
και τα φωτίζει με μικρές ή μεγάλες λάμψεις.

Εσύ ο μέγας, ύπατος και αιώνιος βασιλεύς
που τίποτε επάνω στην γη, σοφέ Θεέ,
δεν γίνεται δίχως εσένα
ούτε στων ουρανών την αιθέρια άκρη, ούτε στις θάλασσες,
εκτός από τα έργα των κακών
για τα οποία η ανοησία τους ευθύνεται.
Εσύ όμως και τα πράγματα μπορείς να αλλάζεις
και να κοσμείς τα άκοσμα
και ό,τι σ'εχθρεύεται να τ' αγαπάς.
Γι’ αυτό και συνένωσες αρμονικά σε συμφωνία
τα καλά και τα κακά
ώστε ένας να είναι ο Νόμος ο Αιώνιος
που από αυτόν απομακρύνονται και τον προσβάλλουν
όσοι από τους θνητούς είναι κακοί.

Οι δύσμοιροι! που μόνο τα επίγεια αγαθά ποθούνε
και δεν κατανοούν τον θεϊκό Παγκόσμιο Νόμο,
μήτε τον ακούνε
παρά το ότι αν το ‘καναν, θ’ απολάμβαναν βίον ευτυχισμένο.
Μα αυτοί από άθλιες επιθυμίες παρασύρονται
πότε στη μία αισχρότητα και πότε στην άλλη,
οι μεν, έχοντες μανία για γρήγορη και ματωμένη δόξα
οι δε, στρεφόμενοι σε άκοσμες κερδοσκοπίες
και άλλοι σε πολυτέλειες και σε φιληδονίες.

Αλλά Ζεύ,
εσύ πολύδωρε, κεραυνοφόρε κάτοικε των σκοτεινών νεφών
τους ανθρώπους σώσε από την ελεεινή τους αμάθεια
και σκόρπισέ την μακριά από την ψυχή μας
χαρίζοντάς μας επίσης την σοφία στην οποία εσύ βασίζεσαι
και με Δικαιοσύνη τα πάντα κυβερνάς.

Την τιμή αυτή αν μας κάνεις
όμοια εμείς θ’ ανταποδώσουμε
υμνώντας στο διηνεκές τα έργα σου
όπως εμείς οι θνητοί οφείλουμε
διότι μήτε γι’ ανθρώπους
μήτε για Θεούς υπάρχει μεγαλύτερη τιμή
από το να υμνούν, όπως είναι δίκαιο,
τον Παγκόσμιο Νόμο.
Γίνεται σπονδή οίνου.


ΥΜΝΟΣ ΗΛΙΟΥ
Προσφορές: κόκκινα τριαντάφυλλα - σπονδή ερυθρού οίνου - θυμίαμα τριαντάφυλλο και λιβανομάνναν.
Στρέφονται όλοι προς τον ήλιο

Κλύθι πυρός νοερού βασιλεύ, ώ Χρυσήνιε Τιτάν
Κλύθι φάους ταμία, που κρατάς το κλειδί της πηγής,
που διαφυλάτεις την ζωή,
που κυβερνάς τους υλικούς κόσμους από ψηλά.
Με πλήρη και απόλυτον αρμονίαν.

Κέκλυθι εσύ που κατέχεις μεσαίαν έδραν υπέρ αιθέρος,
και τον κεντρικό φεγγοβόλο κύκλο του κόσμου
εγέμισες τα πάντα με την δική σου πρόνοια
που διεγείρει τον νού.

Θεών πανάριστε, πυριστεφές, συ η εικών του θεού
που γέννησε τα πάντα,
συ ανυψώνεις τις ψυχές. Γίνεται σπονδή οίνου.

Ακουσέ με και καθάρισέ με και διώξε τις κηλίδες
που μολύνουν την ψυχή μου.
Διαφύλαξέ με μακρυά από τις ποινές, καταπραΰνων το ταχύ
βλέμμα της δίκης που τα βλέπει όλα.

Εις δε το σώμα μου χάρισε ακεραιότητα και υγεία.
Και αν κάτι έρχεται εναντίον μας από τα περιστρεφόμενα
αδράχτια της μοίρας, που κλώθονται κάτω από την περιδίνηση
των αστέρων, συ απόδιωξέ το ως ορμητική κίνησις.

Ώ Μέγιστε Άνακτα φώτιζε το νου μας
και χάριζε στην ψυχή μας άχραντον φως.
Επικαλούμαστε την επωδό τρις (Επίκληση για νοητική και ψυχική αφύπνιση).
Γίνεται σπονδή οίνου.


ΥΜΝΟΣ ΕΡΜΟΥ
Προσφορές: ζυμαράκι σε σχήμα γλώσσας, δενδρολίβανο, κλαδάκι ελάτου - σπονδή ερυθρού οίνου - θυμίαμα λιβάνι.

Κλύθι μευ,Ερμεία, Διός άγγελε, Μαιάδος υιέ,
παγκρατές ήτορ έχων, εναγώνιε, ποικιλόβουλε,
πτηνοπέδιλε, φίλανδρε, λόγου θνητοίσι προφήτα,
ερμηνεύ πάντων.

Ός χείρεσσιν έχεις ειρήνην όπλον αμεμφές.
Κωρυκιώτα, μάκαρ, φίλε θνητοίς εν ανάγκαις.
Κλύθι μευ ευχουμένου και δώσε λόγου χάρισιν
και μνημοσύνην, ώστε ν' ανυψωθώ στου νοερού Ηλίου
τα δώματα τα Ιερά.
Γίνεται σπονδή οίνου.


ΥΜΝΟΣ ΑΦΡΟΔΙΤΗΣ
Προσφορές: τριαντάφυλλων, ανεμώνων, κυδώνι, κοχύλι - σπονδή ερυθρού οίνου - θυμίαμα λιβάνι, κανέλλα

Ουρανία, φιλομείδης Αφροδίτη
σεμνή γενέτειρα θεά, μήτερ ανάγκης
τα πάντα από σε προέρχονται, συ γεννάς τα πάντα.
Φαινομένη, αφανής, θεών σκηπτούχε
φίλανδρε, γεννοδότειρα, Κυπρογενές θείον γένος.

Ελθέ Μακάρια θεά, εσένα προσκαλώ
με όσια λόγια σεμνής ψυχής.
Είθε να δώσεις έρωτα ικανό,
να μας υψώσεις στα ιερά δώματα του Ήλιου.
Γίνεται σπονδή οίνου.


ΥΜΝΟΣ ΑΠΟΛΛΩΝΟΣ^[2]
Προσφορές: Κόκκινα τριαντάφυλλα, δάφνη, σπονδή ερυθρού οίνου - θυμίαμα λιβάνι και μάννα.

Μνήσομαι ουδέ λαθώμαι Απόλλωνος Εκάτοιο.
Από χρόνια πρότερα, όσιο είναι έθιμο εσέ να επικαλούμε.
Ελθέ Μάκαρ παιάν, Φοίβε Αγλαότιμε, Ιήιε Ολβιοδώτα
Σπέρμειε, Πύθιε, Δελφικέ Μάντη, Φωσφόρε Δαίμων.

Συ που βλέπεις τον απέραντον αιθέραν
και την ευτυχισμένη γη από ψηλά,
που έχεις για μάτια σου τα άστρα,
που διαλύεις τα σκοτάδια.
Με τον δάφνινό σου κλάδο, σείεις τον ουρανόν.

Απόλλωνα που δεν εμφανίζεσαι στον καθένα,
αλλά εις όποιον είναι αγαθός.
Μέγας όποιος σ' αντίκρυσε, μικρός όποιος δεν σ΄είδε.
Θα δούμε 'σένα, ώ Εκατηβόλε και ποτέ εις το μέλλον
δεν θα είμεθα μικροί.
Η κόμη σου στάζει εις το έδαφος αρωματώδη έλαια
που θεραπεύουν.

Ιή Παιήον, Ιή Παιήον, Ιή Παιήον.
Κατά την τελευταία επωδό σπένδουμε οίνο.


ΚΛΕΙΣΙΜΟ

Χαίρετε ώ Μάκαρες Θεοί
μεθ' ημών αεί εστέ
κι εσείς μεν ούτω χαίρεσθε
παύσατε νούσους χαλεπάς και λύπες αποδιώξτε.
Γίνεται σπονδή οίνου.


Μοίρασμα προσφορών και οίνου στους παραβρισκόμενους.

Παραπομπές
[1] Ο Πλήθων είναι ο συνδετικός κρίκος μεταξύ των ευκλεών προγόνων μας και των σημερινών Ελλήνων. Στην προσευχή αυτή διακρίνονται οι διαχρονικές και πανανθρώπινες αξίες της ελληνικής θέασης του κόσμου. Σκοπός της προσευχής είναι να μας εισαγάγει στην απαραίτητη για κάθε τελετή νοητική και ψυχική στάση
[2] Σ' αυτή την περίπτωση υμνούμε τον Θεό Απόλλωνα ως νοητό αίτιο του Βασιλέα Ήλιου.

ΠΗΓΗ ΛΑΥΡΥΣ