ΤΡΙΕΣΠΕΡΟΝ 'Η ΗΛΙΟΥΓΕΝΝΑ ΑΝΤΙ "ΧΡΙΣΟΥΓΕΝΩΝ"
Στη θέση των «Χριστουγέννων», οι
πρόγονοί μας εώρταζαν το λεγόμενο «Τριέσπερον», μία εορτή η οποία γενικεύεται
από τους ελληνιστικούς χρόνους κι εντεύθεν, προς τιμήν των πυρφόρων και ηλιακών
θεοτήτων Ηρακλέους (ο οποίος κατά τον Κορνούτο ορίζεται ως «ο εν τοίς όλοις
Λόγος καθ'όν η Φύσις ισχυρά και κραταιά εστί και απεριγένητος ούσα, μεταδοτικός
ισχύος και τοίς κατά μέρος και αλκής υπάρχων») και Ηλίου. Το «Τριέσπερον»
ξεκινούσε με το Χειμερινό Ηλιοστάσιο (τη νύκτα της 21ης προς την 22α του
Δεκεμβρίου, τη μεγαλύτερη δηλαδή νύκτα του έτους) και κορυφωνόταν με την
αναγέννηση του φωτοδότη Ηλίου (τη νύκτα της 24ης προς 25η, όταν η ημέρα έχει
ήδη μείνει «στάσιμη» επί 3 ημέρες μετά το Ηλιοστάσιο και αρχίζει πλέον να
μεγαλώνει).
Αργότερα, με την επιβολή της κρατικής ηλιολατρίας από τον
Ρωμαίο αυτοκράτορα Αυρηλιανό, το ελληνικό «Τριέσπερον»
