Τα Ανθελληνικά πατερικά κείμενα!

ΤΑ ΑΝΘΕΛΛΗΝΙΚΑ ΠΑΤΕΡΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ

 

Άγιος Αθανάσιος ο Πάριος, «Αντιφώνησις », Τεργέστη 1802  

Το γένος των Ελλήνων είναι άξιον περιφρονήσεως και ταλανισμού, όχι διότι του έλειψαν οι Ηράκλειτοι, οι Πυθαγόρες, οι Πλάτωνες και οι Αριστοτέλεις και οι τοιούτοι άλλοι μετεωρολέσχαι (= ανοητολογούντες ), αλλά διατί έλειψαν οι Αθανάσιοι, οι Βασίλειοι, οι Κύριλλοι.  

Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός, Εκδ. Ορθ. Φιλανθρ. Αδελφ. 1959 σελ.6.  

 

Έμαθα πως με τη χάρη του Κυρίου μας Ιησού Χριστού και Θεού δεν είσθενε Έλληνες, δεν είσθενε ασεβείς αιρετικοί, άθεοι, αλλ' είσθενε βαπτισμένοι εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος και είσθενε τέκνα και θυγατέρες του Χριστού μας.  

Μέγας Βασίλειος «Προς τους νέους» 

 

«Είναι εχθροί οι Έλληνες, διότι διασκεδάζουν κατα-βροχθίζoντας με ορθάνοιχτο στόμα τον Ισραήλ. Στόμα δε λέγει εδώ ο προφήτης (βλ. Ησαΐας Θ΄11) την σοφιστική του λόγου δύναμη η οποία τα πάντα χρησιμοποίησε για να παραπλανήσει τους εν απλότητι πιστευσάντων.» - 

Βασίλειος Καισαρείας, εις Προφήτην Ησαϊα 9.230.8

  

«Προσταγή: Μη δειλιάζετε από των Ελληνικών πιθανολογημάτων ...; τα οποία είναι σκέτα ξύλα, μάλλον δε δάδες που απώλεσαν και του δαυλού την ζωντάνια και του ξύλου την ισχύ, μη έχοντας δε ούτε και του πυρός την φωτεινότητα, αλλά σαν δάδες καπνίζουσες καταμελανώνουν και σπιλώνουν όσους τα πιάνουν και φέρνουν δάκρυα στα μάτια όσων τα πλησιάζουν. Έτσι και (των Ελλήνων) η ψευδώνυμος γνώση σε όσους την χρησιμοποιούν.» - Βασίλειος ο Μέγας, (330-379 μ.Χ.) εις τον Προφήτην Ησαΐαν Προοίμιον 7.196.3  

Εφραίμ ο Σύρος  

 

Μίσησε φορέματα μαλακά (των Ελλήνων), μίσησε βαψίματα όμορφα, μίσησε ομορφιά και τα συνοδεύοντα αυτά δαιμονικά άσματα, κιθάρες και αυλούς, τους κρότους των χορών και τις άτακτες φωνές. Δεν γνωρίζεις, άθλιε, πως όλα τούτα σπορά του διαβόλου είναι; ...; Ποιά γραφή επαινεί τους αυλίζοντες, τους κιθαρίζοντες, τους γελώντες, τους χορεύοντες και τους αγαπώντες τον κόσμο κι όλα τα του κόσμου; ...; Ας τιμήσωμε τις εορτές του Κυρίου με αυλούς και με κιθάρες ως χριστιανοί και όχι ως Έλληνες με δάφνες και άνθη η με κάτι άλλο που θα μοιάζη με ελληνικό.  

Πατριάρχης Γεννάδιος Σχολάριος (15ος Αιώνας)  

 

Έλλην ων τηι φωνήι, ουκ αν ποτέ φαίην Έλλην είναι,  

δια το μη φρονείν ως εφρόνουν ποτέ οι Έλληνες' αλλ' από  

της ιδίας μάλιστα θέλω ονομάζεσθαι δόξης.  

Και ει τις έροιτό με τις ειμι, αποκρινούμαι χριστιανός είναι.  

Αγίου Κοσμά Αιτωλού (1779)  

 

Αδελφοί μου, έμαθα πως με την χάριν του Κυρίου μας Ιησού Χριστού και Θεού δεν είσθε Έλληνες,  

δεν είσθε ασεβείς, αιρετικοί, άθεοι, αλλ' είσθε ορθόδοξοι χριστιανοί ...;  

Θεόφιλος Αντιοχείας  

  

Ο Θεόφιλος Αντιοχείας συνέγραψε τρία βιβλία με τίτλο «Προς Αυτόλυκον»:  

" «Τι δε ωφέλησε τον Άρατο η σφαιρογραφία του κοσμικού κύκλου η αυτούς που είπαν όμοια πράγματα μ' αυτόν, πλην της κατ' άνθρωπον δόξας, την οποίαν εκέρδισαν όχι κατ' αξίαν ; Τι αληθές είπαν; η τι ωφέλησαν τον Ευριπίδη και τον Σοφοκλή η τους άλλους τραγωδιογράφους οι τραγωδίες, τον Μένανδρο και τον Αριστοφάνη και τους λοιπούς κωμικούς οι κωμωδίες η τον Ηρόδοτο και τον Θουκυδίδη οι ιστορίες τους η τον Πυθαγόρα τα άδυτα αγιαστήρια και οι στήλες του Ηρακλέους η τον Διογένη η κυνική φιλοσοφία η τον Επίκουρο το δόγμα ότι δεν υπάρχει θεία πρόνοια η τον Εμπεδοκλή η διδασκαλία της αθεότητας η τον Σωκράτη ο όρκος εις τον Κύνα;.. Γιατί πέθανε εκουσίως, ποιόν και ποιάς φύσεως μισθό ήλπιζε, ότι θα λάβη μετά θάνατον; Τι δε ωφέλησε τον Πλάτωνα η παιδεία, την οποία διεμόρφωσε, η τους άλλους φιλοσόφους τα δόγματά τους ...;; Αυτά λέμε, για να επιδείξουμε την ανωφελή και άθεη διάνοιά τους. Όλοι αυτοί, αγαπήσαντες την κενή και μάταιη δόξα, ούτε αυτοί εγνώρισαν την αλήθεια ούτε άλλους βεβαίως προέτρεψαν προς την αλήθεια » (βιβλ. Γ , παρ. 2-3).  

" «Πλάτων δε, ο δοκών Ελλήνων σοφώτερος γεγενήσθαι, εις πόσην φλυαρίαν εχώρησεν » (βιβλ. Γ , παρ. 16).  

" «(Οι Έλληνες σοφοί) ουχί και περί σεμνότητος πειρώμενοι γράφειν ασελγείας ...; εδίδαξαν επιτελείσθαι ...;;» (βιβλ. Γ , παρ. 3).  

" «Υπό δαιμόνων δε εμπνευσθέντες (σ.σ. οι Έλληνες ποιητές) και υπ' αυτών φυσιωθέντες (= αλαζονευθέντες ) α είπον δι' αυτών είπον· φαντασία και πλάνη ελάλησαν · και ου καθαρώ πνεύματι αλλά πλάνω» (βιβλ. Β , παρ. 8).  

" «Αλλά και περί της κοσμολογίας ασύμφωνα αλλήλοις και φαύλα (=πρόστυχα) εξείπον» (βιβλ. Β , παρ. 8).  

" «Πολλοί λοιπόν απ' τους (Έλληνες) συγγραφείς εμιμήθησαν (τους Εβραίους) και ηθέλησαν να συντάξουν διήγησιν περί τούτων και λαμβάνοντας από εδώ (από την Βίβλο) τις αφορμές είτε περί της κτίσεως του κόσμου είτε περί της φύσεως του ανθρώπου δεν διετύπωσαν ούτε καν ένα σπινθήρα άξιο της αλήθειας. Φαίνεται δε, ότι τα υπό των φιλοσόφων η συγγραφέων και ποιητών λεγόμενα είναι αξιόπιστα εξ απόψεως εκφραστικού καλλωπισμού· αλλ' ο λόγος τους δεικνύεται μωρός και κενός, καθ' όσον η φλυαρία τους είναι άφθονη, δεν ευρίσκεται δε σ' αυτά η τυχόν υπάρχουσα αλήθεια» (Β, 12).  

" «Των προφητών μεταγενέστεροι γενόμενοι οι ( Έλληνες) ποιηταί και φιλόσοφοι έκλεψαν εκ των Αγίων Γραφών» (Α, 14).  

" «Αλλά και όλοι οι νομοθέτες ευρίσκονται να νομοθετούν μεταγενέστερα. Εάν αναφέρη κανείς τον Σόλωνα τον Αθηναίο, αυτός έζησε κατά τους χρόνους των βασιλέων Κύρου και Δαρείου, κατά τον χρόνο του προειρημένου προφήτου Ζαχαρίου, ζήσαντος πολλά έτη μεταγενέστερα (του Μωυσέως). Εάν αναφέρη κανείς τους νομοθέτες Λυκούργο, Δράκοντα η Μίνωα, προηγούνται τούτων σε αρχαιότητα τα ιερά μας (=εβραϊκά) βιβλία» (Γ 23).  

" «(Οι Έλληνες ήσαν ) άθλιοι και δυσσεβέστατοι και ανόητοι ...; και φιλοσοφήσαντες ματαίως» (Γ, 18).  

Ο Κλήμης ο Αλεξανδρεύς στο έργο του «Προτρεπτικός προς Έλληνας » έγραφε :  

" «Άνδρες ανάξιους του ονόματος του άνδρα, απατηλούς , που με της μουσικής το πρόσχημα διέφθειραν τη ζωή» (3,1). [Αναφέρεται στον Ορφέα, τον Πίνδαρο και τον Αρίωνα.]  

" «Ας εγκαταλείψουν τον Ελικώνα και τον Κιθαιρώνα, κι ας κατοικήσουν τη Σιών» (2,4).  

" «Ας περιοδεύσουμε τώρα σύντομα και ας καταλύσουμε τους αγώνες κι αυτά τα επιτάφια πανηγύρια, τα Ίσθμια και τα Νέμεα και τα Πύθια κι επάνω απ' όλα τα Ολύμπια » (34,1).  

" «Από που, ω Πλάτων, υπαινίσσεσαι την αλήθεια ; Από που η άφθονη χορηγία των λόγων μαντεύει την θεοσέβεια; Σοφώτερα, λέγει, είναι από αυτούς τα γένη των βαρβάρων. Γνωρίζω τους διδασκάλους σου, έστω κι αν θέλης να τους κρύψης· έμαθες την γεωμετρία απ' τους Αιγυπτίους, την αστρονομία απ' τους Βαβυλώνιους, έλαβες τις σπουδαίες επωδές απ' τους Θράκες, πολλά σε δίδαξαν οι Ασσύριοι , ενώ τους αληθινούς νόμους και την δοξασία περί του Θεού τα χρωστάς στους Εβραίους» (70,1).  

" «Εγώ δεν αρνούμαι, (πιστεύω) ότι ο Πλάτων, αφού έμαθε τις φράσεις του "Φαίδρου" από κάποιους Εβραίους και ακόμη αφού ήλθε σε επαφή με τα λόγια των προφητών, παρέθεσε τα (δικά του) λόγια ...;» (Ωριγένης , «Κατά Κέλσου», 6,19.)  

" «Πως πραγματικά να μην είναι μικρός αυτός που λέει, ότι δεν υπάρχει (θεία) πρόνοια η ότι τα πάντα αποτελούνται από άτομα και κενό, και που λέει ακόμη τις ηλιθιότητες και φλυαρίες της έξω (=ελληνικής ) θεωρούμενης σοφίας; Αυτός ο άνθρωπος είναι αληθινά μωρός και οι θεωρίες αυτές είναι αληθινά μωρές. Και αν εξετάσης με μια και μόνη ματιά κάθε ελληνική και βαρβαρική φιλοσοφία, θα πης, ότι στα σημεία που διαφωνεί προς τη διδασκαλία του Χριστού είναι μωρία.» («Πεπραγμένα εκ των έργων Βασιλείου και Γρηγορίου Ναζιανζηνού», 16,49.)  

Κατά Ευκλείδη: Ο αφορισμός του Ανθρακίτη  

Ο ιερέας -δάσκαλος Μεθόδιος Ανθρακίτης, που καταδικάστηκε από το Πατριαρχείο και φυλακίστηκε στις 30-11-1723, γιατί δίδασκε, σε επιστολή του προς τους προκρίτους των Ιωαννίνων, που έγραψε μετά τη δίκη του (30-11-1723), αναφέρει:  

" «Γενομένης συνόδου παρεστάθηκα έμπροσθέν τους. Πόσοι ήσαν δεν δύναμαι να μετρήσω. Μου παρουσίασαν τα τετράδια διδασκαλίας μου με γνώμες από αρχαίους φιλοσόφους και την Γεωμετρίαν του Ευκλείδου. "Είναι δικά σου;" ...; "Δεν είναι δικές μου γνώμες, είναι γνώμες των φιλοσόφων." Τα κατεδίκασαν και τα έκαυσαν. Την άλλην Κυριακήν άναψαν φωτιά εις τρία μέρη της αυλής των Πατριαρχείων. Ολόγυρα, δια να ευχαριστηθούν το σωτήριον θέαμα, ευρίσκοντο κληρικοί και λαός άπειρος, γεμιτζήδες, παπουτσήδες, ραφτάδες. Συναθροίζουν Λογικές, Φυσικές, Ευκλείδην και έτερα Μαθηματικά και τα ρίπτουν στις πυρές. Οι φλόγες αντιφέγγισαν στα πρόσωπά τους, όχι όμως το φως μα τα σκοτάδια ...; Μου ζήτησαν να ομολογήσω, ότι παρεκινήθην από σατανικήν συνεργίαν, εθελοκακίαν και φρενοβλάβειαν και να τα αναθεματίσω ως δυσσεβή και γέμοντα πάσης βλασφημίας και ότι ουδέποτε πλέον θα διδάξω, ειδάλλως θα είμαι υπόδικος τω αιωνίω αναθέματι.» (Δ. Φωτιάδης, «Η Επανάσταση του '21», τ. Α , σελ. 160.) Το επίσημο κείμενο της καθαίρεσης του Μεθοδίου του Ανθρακίτου (Ιερεμίου Γ , «Καθαίρεσις διεξοδική του κακο-Μεθοδίου, του όντος από την επαρχίαν Αχρίδος, δια τα μιαρά και ασεβείας γέμοντα συγγράμματα αυτού», εκδ. 1720 μ.Χ., τ. 3, σελ. 868-873.)  

" «Πλην τινα διόρθωσιν δέξαιντο αυτά, διόλου διεφθαρμένα και αναμίξ ταις βλασφημίαις συμπεφυρμένα, ουχ ήττον της Αναξαγόρου πανσπερμίας τα πάντα εν πάσι τιθέμενα, μηδέποτε διακριθησόμενα, ων το καλόν απιστία, και ύβρις παν ο πιστεύεται ...;» (σελ. 872).  

Γεώργιος Σχολάριος, ο πρώτος Οικουμενικός Πατριάρχης: Παραμονές της Άλωσης:  

" «Τους γουν δυσσεβείς και αλάστορας (=καταραμένους) τούτους Ελληνιστάς ...; πυρί και σιδήρω και ύδατι και πάσι τρόποις εξαγάγετε της παρούσης ζωής ...; Ράβδιζε, είργε (=φυλάκιζε), είτα γλώσσαν αφαίρει, είτα χείρα απότεμνε· αν και ούτως μένη κακός, θαλάττης πέμπε βυθώ.» (Σ. Λάμπρου, «Παλαιολόγεια-Πελοποννησιακά», τ. Β, σ. 247.)  

Λίγο πριν από το 1821 αρκετοί μορφωμένοι υπόδουλοι άρχισαν να αποκηρύττουν τα χριστιανικά τους ονόματα και να παίρνουν ελληνικά, τα δε παιδιά τους τα βάπτιζαν με ονόματα αρχαίων Ελλήνων σοφών, ηρώων κ.λπ. Ο πατριάρχης Γρηγόριος ο Ε εξέδωσε το 1819 την κατά ελληνικών ονομάτων εγκύκλιο προς τους αρχιερείς:  

" «Και η κατά καινοτομίαν παρά ταύτα εισαχθείσα των παλαιών ελληνικών ονομάτων επιφώνησις εις τα βαπτιζόμενα βρέφη των πιστών, ως ηκούσαμεν , λαμβανομένη ως μία καταφρόνησις της χριστιανικής ονοματοθεσίας, είναι διόλου απροσφυής και ανάρμοστος· όθεν ανάγκη η Αρχιερωσύνη σας να διαδώσητε παραγγελίας εντόνους εις τους ιερείς των ενοριών σας, και νουθεσίας πνευματικάς εις τους ευλογημένους επαρχιώτας σας, δια να λείψη τουντεύθεν και η κατάχρησις αύτη, και αφεθέντες της ακαίρου και μηδέν εχούσης το χρήσιμον φιλοτιμίας και επιδείξεως οι γονείς και ανάδοχοι να ονοματοθετώσιν εις το εξής εν τω καιρώ της θείας και μυστικής αναγεννήσεως τα ειθισμένα ταις ευσεβέσιν ακοαίς πατροπαράδοτα χριστιανικά ονόματα των εγνωσμένων τη Εκκλησία και των ενδόξως υπ' αυτής εορταζομένων Αγίων, δια να είναι έφοροι και φύλακες των βαπτιζομένων νηπίων και ταχείς και αδιάλειπτοι χορηγοί της χάριτος αυτών εις τους μετά πίστεως.»  

[Παρέκβαση: Λίγο μετά την εκλογή του ο αρχιεπίσκοπος Αθηνών κ. Χριστόδουλος εξέδωσε εγκύκλιο , που απαγορεύει στους ιερείς να βαπτίζουν τα βρέφη με ελληνικά ονόματα.]  

Λειτουργικά βιβλία Ε  

Στα λειτουργικά βιβλία τα ψαλλόμενα και αναγιγνωσκόμενα στις εκκλησίες και τα μοναστήρια της Ελλάδος κείμενα, στους ύμνους, στις ωδές, στις παρακλήσεις, στα τροπάρια ο Ελληνισμός χαρακτηρίζεται «μωρία», « αγνωσία», «πλάνη», « απιστία», «λυμαντική βλάβη», «πλάνου δυναστεία», « αρχεκάκου παγίς», «άκανθα αγνωσίας », «πολύθεος απάτη », «εσπέρα αθεΐας», «σκότος πλάνης», « ύλη δυσσεβείας», «πλάνη διαβόλου», «θάλασσα πλανών»· και οι άνθρωποι του Ελληνορρωμαϊκού κόσμου «αγέλαι εθνών » κ.λπ.:  

" Ωδή γ, σελ. 21: «Σοφία και γνώσει αληθεί οι μάρτυρες πληρούμενοι, ελληνικήν σοφίαν εμώραναν, τον σοφιστήν τε κακίας ώλεσαν, και στερρώς αθλήσαντες, επαξίως έλαβον τους της νίκης στεφάνους γηθόμενοι.» ( Από την «Παρακλητική» η «Οκτώηχο», όπως και τα επόμενα.)  

" «Διδάσκαλον κτησάμενοι την σοφίαν, ένδοξοι, την του Πατρός εν Πνεύματι των Ελλήνων απεμωράνατε την σοφίαν, θεόπται αξιάγαστοι .» (Πέμπτη πρωί.)  

" Εις τον Όρθρον, σελ. 231: «Οι άσοφοι φιλοσόφους κατήσχυναν, τους ρήτορας αλιείς επεστόμισαν και γεγόνασι των εθνών σοφοί διδάσκαλοι, φωτίσαντες τα πέρατα φωτί της θείας γνώσεως, δι' αυτών διδόν ημίν το μέγα έλεος.»  

" «Σοφούς και ρήτορας ως μωρούς απελέγξαντες τη γνώσει, παμμακάριστοι Απόστολοι.» («Τριώδιον», Πέμπτη της Β εβδομάδος, ωδή θ, σελ. 171.)  

" «Ρήτορας πολυφθόγγους ως ιχθύας αφώνους ορώμεν επί σοι, Θεοτόκε, απορούσι γαρ λέγειν το πως και παρθένος μένεις και τεκείν ισχύσασα.» (Σάββατο της Β εβδομάδος Τριωδίου, Γ Στάσις, σελ. 310.)  

" «Χαίρε, φιλοσόφους ασόφους δεικνύουσα, χαίρε, τεχνολόγους αλόγους ελέγχουσα .» (Σάββατο Ακαθίστου Ύμνου, Γ Στάσις, σελ. 310.)  

" «Χαίρε, ότι εμωράνθησαν οι δεινοί συζητηταί, χαίρε, ότι εμαράνθησαν οι των μύθων ποιηταί» (ομοίως).  

" «Χαίρε, των Αθηναίων τας πλοκάς διασπώσα ...;» (ομοίως).  

" «Χαίρε, Ελλήνων ο καθαιρέτης.» («Υμνολόγιον το χαρμόσυνον», Αγίου Γεωργίου Τροπαιοφόρου, 23 Απριλίου.)  

" «Χαίρε, ότι κατηργήθησαν των Ελλήνων ραψωδοί.» ( Αγίου Ανδρέα του Πρωτοκλήτου, 30 Νοεμβρίου.)  

" «Θεολόγω σου στόματι, θεολόγε Γρηγόριε, ...; εξήρανας την μωρίαν Ελλήνων και το ψεύδος ...;» (Μηναίον, Μικρός Εσπερινός , σελ. 203.)  

" «Ψευδείς μεν εξέκλιναν Ελλήνων ύθλους (= φληναφήματα), πειθώ δε την τύραννον ανθρώποις μόνην είλκοντο ...;» (30 Ιανουαρίου, των Τριών Ιεραρχών, Κανών του Όρθρου, ωδή ζ, σελ. 252.)  

" «Σοφία κρείττονι καλλωπιζόμενος, τους σοφούς των Ελλήνων θεαρχικώ σθένει απεμώρανας ...;» («Μηναίον» Μαρτίου, εις τον Κανόνα, ωδή δ, σελ. 84.)  

" «Σταθηράν επιδεικνύμενος την ένστασιν, Μάρτυς Ευτύχιε, τους των Ελλήνων σοφούς ανδρείως κατήσχυνας ...;» («Μηναίον» Μαΐου, ωδή ζ, σελ. 104.)  

" «Σοφία Θεού Ιουστίνος, ο σοφός κεκοσμημένος, την των Ελλήνων απεμώρανε φιλοσοφίαν εν χάριτι ...;» («Μηναίον» Ιουνίου, 1 του μηνός, Ιουστίνου μάρτυρος, του φιλοσόφου, εις τον Κανόνα, ωδή ζ, σελ. 8.)  

" «Σοφίαν ευράμενος την ενυπόστατον, απεμώρανας Ελλήνων την σοφίαν ...;» («Μηναίον» Αυγούστου, 23 του μηνός, Λούπου μάρτυρος, εις τον Κανόνα, ωδή α, σελ. 134.)  

" «Σοφίας της σεμνής, ιερώτατοι κλάδοι, ...; σοφίαν απεμώραναν των Ελλήνων εν χάριτι ...;» («Μηναίον» Σεπτεμβρίου, 17 του μηνός, Πίστεως- Ελπίδος- Αγάπης και Σοφίας μητρός αυτών, εις το Κοντάκιον, σελ. 117.)  

" «Οι των Ελλήνων σοφοί, ηττηθέντες τοις σοφοίς δόγμασιν ...;» (22 Σεπτεμβρίου, Φωκά ιερομάρτυρος, ωδή ε, σελ. 137.)  

" «Σοφώτατα της Ελληνικής κατεφρόνησας σοφίας, ένδοξε ...;» (2 Οκτωβρίου, Κυπριανού, ωδή η, σελ. 15.)  

" «Καταπτύσας των Στωικών φιλοσόφων, των απορρήτων μυστηρίων γνώστης εγένετο ...;» (3 Οκτωβρίου, Διονυσίου Αρεοπαγίτου, εις το Δοξαστικόν Εσπερινού, σελ. 16.)  

" «Των γαρ αλιέων ζηλώσας την παρρησίαν και την σκηνορράφων θεολογίαν, την Πλάτωνος μυθολογίαν και την Στωϊκήν φλυαρίαν λόγοις και έργοις κατέρραξε ...;» (18 Νοεμβρίου, Πλάτωνος και Ρωμανού μαρτύρων, εις το Δοξαστικόν Εσπερινού, σελ. 122.) 

πηγη :http://filostratos.pblogs.gr/2012/08/ta-anthellhnika-paterika-keimena.html