Παράθεση και ανάλυση αποσπάσματος : Μελιρρύτη Σεμέλη Ντίμου
Οι δύο κυρίαρχοι λόγοι που παραθέτουμε το πολύ σημαντικό απόσπασμα 60 από το βιβλίο του Πρόκλου Περί των δέκα προς την Πρόνοια Απορημάτων είναι:
A) Αφενός, για να αντιληφθούμε ότι είμαστε όλοι μας απόλυτα υπεύθυνοι για τις επιλογές των βίων μας.
ΑΙΤΙΑ ΕΛΟΜΕΝΟΥ ΘΕΟΣ ΑΝΑΙΤΙΟΣ (Η ευθύνη ανήκει σε εκείνον που εκλέγει, ο Θεός είναι ανεύθυνος) μας λέει στην Πολιτεία βιβλ.Ι΄&617 Ε .
Β) Αφετέρου δε, για να κατανοήσουμε την εν τω βαθυ θεολογική σημασία του Θεάτρου στην ζωή των προγόνων μας και πως μέσα από τους διάφορους ρόλους που έπαιζαν οι ηθοποιοί, αυτοί έβλεπαν τον εαυτόν τους και την δική πορεία στην ζωή ώστε με αυτό τον τρόπο διδάσκονταν αλλά και θεράπευαν τα τυχόν ψυχικά τραύματά τους.
ΠΕΡΙ ΤΩΝ ΔΕΚΑ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΠΡΟΝΟΙΑΝ ΑΠΟΡΗΜΑΤΩΝ
Όσοι αποδέχονται τις μετενσωματώσεις των ψυχών και την μεταφορά τους σε διαφορετικές ζωές δεν θα παραλείψουν να επισημάνουν, ότι, οι ψυχές ανήκουν σε όσους έζησαν πριν από εμάς, οι οποίοι σε άλλες επόμενες ζωές απολαμβάνουν τους καρπούς για όσα έπραξαν σε προηγούμενες ζωές ή υφίστανται την δέουσα τιμωρία για τα αμαρτήματά τους.
Κι αυτό είναι φανερό ακόμα και από την ιστορία. Γιατί λένε ότι ο μεγάλος Απολλώνιος έλαβε σε τούτη τη ζωή θεϊκές τιμές και θεϊκή ζωή επειδή σε προηγούμενη ζωή έσωσε μια νεαρή κοπέλα η οποία στη συνέχεια έζησε την ζωή που της δωρίστηκε. Γιατί λοιπόν είναι παράδοξο οι ψυχές που μεταφέρθηκαν σε άλλα σώματα να πληρώνουν τιμωρίες για τα αμαρτήματα που διέπραξαν όταν βρίσκονταν σε άλλα σώματα; Γιατί δεν συνδέονται τυχαίες ψυχές με τυχαίες οικογένειες ούτε τυχαίες ψυχές κατοικούν σε τυχαίες πολιτείες. Άρα, αν δεν είναι ίδιες ,τότε , όταν συνδέονται με συγκεκριμένη οικογένεια λαμβάνοντας την κατοικία που τους αξίζει, κληρονομούν ως αντάξια τους και την τιμωρία που οφείλεται στην οικογένεια αυτή. Πολύ περισσότερο, όταν είναι ίδιες, είναι απόλυτη ανάγκη να υποστούν την τιμωρία, ωσάν να βρίσκονται σε μια σκηνή και να φορούν μάσκες, κοθόρνους* και κοστούμια και να φαίνονται διαφορετικές στα μάτια όσων δεν μπορούν να τις δουν γυμνές.
Γιατί και στην ζωή μας ολόκληρη η περίοδος της οικογένειας αντιστοιχεί στο Δράμα. Το Πεπρωμένο αντιστοιχεί στον Ποιητή του δράματος και οι Ψυχές αντιστοιχούν σε αυτούς που Παίζουν το Δράμα. Και οι ψυχές, που συμπληρώνουν αυτή την σκηνή του πεπρωμένου, είναι άλλοτε διαφορετικές και άλλοτε οι ίδιες.
Όπως και εδώ κάτω οι ίδιοι υποκριτές (ηθοποιοί) συχνά απαγγέλλουν άλλοτε τα λόγια του Τειρεσία και άλλοτε του Οιδίποδα.
Η Πρόνοια επιβραβεύει τις ψυχές και τιμά ή ατιμάζει κάποιες εξαιτίας άλλων, λόγω της ομοιότητας της ζωής τους, ή και εξ αιτίας του εαυτού τους, γιατί μέσα στις διάφορες ζωές τους είναι οι ίδιες, παρόλο που δεν το καταλαβαίνουν επειδή δίδουν σημασία στον εξοπλισμό που τους παρέχει το Πεπρωμένο και που είναι κάθε φορά διαφορετικός. Όμως, δεν θα θεωρήσει κανείς καθόλου παράλογο το ότι τιμώνται ή ατιμάζονται εξαιτίας του εαυτού τους, επειδή είναι ίδιες αλλά εμφανίζονται διαφορετικές λόγω των ζωών τους που είναι και διαφορετικές.
*Κόθορνος= υψηλόν υπόδημα καλύπτον τον όλον πόδα και φθάνον μέχρι του μέσου της κνήμης προσδενόμενον εις το έμπροσθεν μέρος και με πολύ χοντρά πέλματα(σόλε
**Η φωτογραφία του άρθρου προέρχεται από θεατρικά προσωπεία του Βόβολη Θάνου
Όσοι αποδέχονται τις μετενσωματώσεις των ψυχών και την μεταφορά τους σε διαφορετικές ζωές δεν θα παραλείψουν να επισημάνουν, ότι, οι ψυχές ανήκουν σε όσους έζησαν πριν από εμάς, οι οποίοι σε άλλες επόμενες ζωές απολαμβάνουν τους καρπούς για όσα έπραξαν σε προηγούμενες ζωές ή υφίστανται την δέουσα τιμωρία για τα αμαρτήματά τους.
Κι αυτό είναι φανερό ακόμα και από την ιστορία. Γιατί λένε ότι ο μεγάλος Απολλώνιος έλαβε σε τούτη τη ζωή θεϊκές τιμές και θεϊκή ζωή επειδή σε προηγούμενη ζωή έσωσε μια νεαρή κοπέλα η οποία στη συνέχεια έζησε την ζωή που της δωρίστηκε. Γιατί λοιπόν είναι παράδοξο οι ψυχές που μεταφέρθηκαν σε άλλα σώματα να πληρώνουν τιμωρίες για τα αμαρτήματα που διέπραξαν όταν βρίσκονταν σε άλλα σώματα; Γιατί δεν συνδέονται τυχαίες ψυχές με τυχαίες οικογένειες ούτε τυχαίες ψυχές κατοικούν σε τυχαίες πολιτείες. Άρα, αν δεν είναι ίδιες ,τότε , όταν συνδέονται με συγκεκριμένη οικογένεια λαμβάνοντας την κατοικία που τους αξίζει, κληρονομούν ως αντάξια τους και την τιμωρία που οφείλεται στην οικογένεια αυτή. Πολύ περισσότερο, όταν είναι ίδιες, είναι απόλυτη ανάγκη να υποστούν την τιμωρία, ωσάν να βρίσκονται σε μια σκηνή και να φορούν μάσκες, κοθόρνους* και κοστούμια και να φαίνονται διαφορετικές στα μάτια όσων δεν μπορούν να τις δουν γυμνές.
Γιατί και στην ζωή μας ολόκληρη η περίοδος της οικογένειας αντιστοιχεί στο Δράμα. Το Πεπρωμένο αντιστοιχεί στον Ποιητή του δράματος και οι Ψυχές αντιστοιχούν σε αυτούς που Παίζουν το Δράμα. Και οι ψυχές, που συμπληρώνουν αυτή την σκηνή του πεπρωμένου, είναι άλλοτε διαφορετικές και άλλοτε οι ίδιες.
Όπως και εδώ κάτω οι ίδιοι υποκριτές (ηθοποιοί) συχνά απαγγέλλουν άλλοτε τα λόγια του Τειρεσία και άλλοτε του Οιδίποδα.
Η Πρόνοια επιβραβεύει τις ψυχές και τιμά ή ατιμάζει κάποιες εξαιτίας άλλων, λόγω της ομοιότητας της ζωής τους, ή και εξ αιτίας του εαυτού τους, γιατί μέσα στις διάφορες ζωές τους είναι οι ίδιες, παρόλο που δεν το καταλαβαίνουν επειδή δίδουν σημασία στον εξοπλισμό που τους παρέχει το Πεπρωμένο και που είναι κάθε φορά διαφορετικός. Όμως, δεν θα θεωρήσει κανείς καθόλου παράλογο το ότι τιμώνται ή ατιμάζονται εξαιτίας του εαυτού τους, επειδή είναι ίδιες αλλά εμφανίζονται διαφορετικές λόγω των ζωών τους που είναι και διαφορετικές.
*Κόθορνος= υψηλόν υπόδημα καλύπτον τον όλον πόδα και φθάνον μέχρι του μέσου της κνήμης προσδενόμενον εις το έμπροσθεν μέρος και με πολύ χοντρά πέλματα(σόλε
**Η φωτογραφία του άρθρου προέρχεται από θεατρικά προσωπεία του Βόβολη Θάνου
ΠΗΓΗ: https://hellenictheology.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου