ΕΡΙΝΥΕΣ

ΕΡΙΝΥΕΣ

Οι Ερινύες ήταν χθόνιες θεότητες που κυνηγούσαν όσους είχαν διαπράξει εγκλήματα κατά της ηθικής και φυσικής τάξης των πραγμάτων.

Σύμφωνα με τον Ησίοδο, γεννήθηκαν από το αίμα του Ουρανού, ύστερα από τον ευνουχισμό του από τον Κρόνο. (Θεογονία στ. 185)

Οι Ερινύες γνώριζαν τους νόμους για την αρμονία του κόσμου και το σεβασμό που απαιτούνταν για να λειτουργήσουν. Έτσι μεσολαβούσαν για να αποκαταστήσουν την ισορροπία. Η δράση τους σχετίζονταν και με την ηθική τάξη. Τιμωρούσαν κάθε αλαζονική πράξη που στόχευε πέρα από τα καθιερωμένα όρια της ανθρώπινης αδυναμίας.

Ο σπουδαιότερος όμως νόμος ήταν εκείνος που απαγόρευε την αφαίρεση της ζωής ανθρώπου από άνθρωπο. Κανένας φονιάς δεν μπορούσε να ξεφύγει από τις Ερινύες. Ο Ορέστης σκότωσε τη μητέρα του. Αυτή η παραβίαση του νόμου της φύσης απαιτούσε μια τιμωρία από τις Ερινύες. Όταν ο Ορέστης ήρθε στην Αθήνα για να δικαστεί, είχε συνήγορο του τον Απόλλωνα, ενώ πρόεδρος του δικαστηρίου ήταν η Αθηνά. Οι Ερινύες ζήτησαν μπροστά στον Άρειο Πάγο την τιμωρία του. Η αθώωση του ανάγκασε τις Ερινύες να υποχωρήσουν. Δέχτηκαν την απόφαση. Τους αφιερώθηκε ιερό κοντά στον Άρειο Πάγο όπου τις τιμούσαν με το επίθετο Σεμναί, ώστε να εμπνέουν στους εγκληματίες μια θρησκευτική τρομάρα, ενώ με το επίθετο Ευμενίδες ήταν το σύμβολο τη προστασίας.

Ο Ευρυπίδης σε ένα δράμα του, παρέθεσε τρία ονόματα για τις Ερινύες. Μέγαιρα που ήταν η προσωποποίηση του μίσους και του φθόνου, Αληκτώ η προσωποποίηση της οργής και μανίας και Τισιφόνη, που ήταν η προσωποποίηση της εκδίκησης του φόνου.

---

---

Ορφικός Ύμνος προς τις Ερινύες

Κλῦτε, ѳεαὶ πάντιμοι, ἐρίβρομοι, εὐάστειραι,
Τισιφόνη τε καὶ Ἀλληκτὼ καὶ δῖα Μέγαιρα·
νυκτέριαι, μυχίοις ὑπὸ κεύѳεσιν οἰκί' ἔχουσαι
ἄντρωι ἐν ἠερόεντι παρὰ Στυγὸς ἱερὸν ὕδωρ,
οὐχ ὁσίαις βουλαῖσι βροτῶν κεκοτημέναι αἰεί,
λυσσήρεις, ἀγέρωχοι, ἐπευάζουσαι ἀνάγκαις,
ѳηρόπεπλοι, τιμωροί, ἐρισѳενέες, βαρυαλγεῖς,
Ἀίδεω χѳόνιαι, φοβεραὶ κόραι, αἰολόμορφοι,
ἠέριαι, ἀφανεῖς, ὠκυδρόμοι ὥστε νόημα·
οὔτε γὰρ ἠελίου ταχιναὶ φλόγες οὔτε σελήνης
καὶ σοφίης ἀρετῆς τε καὶ ἐργασίμου ѳρασύτητος
εὔχαρι οὔτε βίου λιπαρᾶς περικαλλέος ἥβης
ὑμῶν χωρὶς ἐγείρει ἐυφροσύνας βιότοιο·
ἀλλ' αἰεὶ ѳνητῶν πάντων ἐπ' ἀπείρονα φῦλα
ὄμμα Δίκης ἐφορᾶτε, δικασπόλοι αἰὲν ἐοῦσαι.
ἀλλά, ѳεαὶ Μοῖραι, ὀφιοπλόκαμοι, πολύμορφοι,
πραΰνοον μετάѳεσѳε βίου μαλακόφρονα δόξαν.

Ακούσατε με ώ θεοί πού έχετε πάσα τιμή, πού φωνάζετε δυνατά, βακχικοί, σεις η
Τισιφόνη και η Αλληκτώ και η θεϊκή Μέγαιρα νυκτερινές, πού ζήτε στο μυχό καί
έχετε στα βάθη την οικία σας μέσα εις ένα ομιχλώδες σπήλαιον πλησίον στο ιερό
νερό της Στυγός
πετάτε πάντοτε ένεκα των ανοσιών διαθέσεων των ανθρώπων λυσσασμένες,
μεγαλόφρονες, πολυδύναμες προκαλώντας βαρείς πόνους, κόρες του Άδη καταχθόνιες,
ποικιλόμορφες, πού προξενείτε φόβο αέρινες, αφανείς, πού τρέχετε γρήγορα όπως το
ο νους.
Εσείς επιβλέπετε πάντοτε σαν μάτι της Δίκης τις απειράριθμες φυλές όλων των
ανθρώπων, και είστε πάντοτε δικαστές. Αλλά, ώ θεές Μοίρες με τα πλοκάμια από φίδια
πολύμορφες, μεταθέστε και καταστήστε τη μαλακόκαρδη και ευμενή τη γνώμη του
βίου.

Πηγή:http://hellenicmythology.weebly.com/epsilonrhoiotanuupsilonepsilonsigma.html