Η αντίληψη του «θείου».

Η αντίληψη του «θείου» για τους Λακεδαιμόνιους στο σήμερα

 

Γράφει ο Κυριάκος Χιώτης

    Για τους Έλληνες της πατρώας παράδοσης που τελικά στην Λακωνία είναι εκατοντάδες χωρίς ακόμα να κάνουν την εμφάνιση τους δημόσια αλλά έχουν επιλέξει προς το παρόν τον ιδιωτικό τους  βίο, έχουμε όλοι ένα κοινό τρόπο σκέψης και αντίληψης  για το Θείο και τις  υπέρτατες θεότητεςτων Ελλήνων.

     Στην υπέρτατη θεότητα δε προσφέρουμε τίποτα που να είναι αντιληπτό από τις αισθήσεις, ούτε καίμε θυμιάματα ή λέμε ονόματα και χαρακτηρισμούς. Αυτό συμβαίνει διότι δεν υπάρχει

τίποτα το υλικό  που να μην είναι άμεσα ακάθαρτο για την άυλη ύπαρξη.

    Αυτός είναι ο λόγος που για την υπέρτατη αυτή Θεότητα δεν υπάρχει κατάλληλη γλώσσα είτε ομιλούμενη είτε μέσα μας στην σκέψη μας διότι μολύνεται από την συγκίνηση της ψυχής και των ανθρωπίνων συναισθημάτων μας αλλά τη λατρεύουμε μέσα από τη καθαρή σιωπή και από τις καθαρές σκέψεις μας για αυτήν . 

    Έτσι  «θυσιάζουμε» όπως αρμόζει από την Ελληνική παράδοση μας  προσφέροντας κατάλληλες θυσίες στις θεότητες που απεικονίζουν τις  δυνάμεις εκείνες που επιδρούν άμεσα σε εμάς με κυριαρχούσα αυτή του  Μοιραγέτη και Καθάρσιου ΔΙΑ.

Ερέθισμα από το «Περί αποχής εμψύχων» Πορφύριος