Αρχαίος, Αρχαία, Αρχαίοι και ούτω καθ` εξής.
ΣΥΛΟΓΙΣΜΟΙ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΚΑΤ` ΑΥΘΑΙΡΕΣΙΑ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΟΥΜΕΝΟΥΣ ΟΡΟΥΣ:
Αρχαίος, Αρχαία, Αρχαίοι και ούτω καθ` εξής.Είναι γνωστό ότι η καθεστηκυία τάξη πραγμάτων με την ανοχή και τον ωχ αδερφισμό που διακρίνει (και ανέκαθεν διέκρινε) την πνευματική νιρβάνα των υπηκόων της, λανσάρει κατά εποχή όρους, των οποίων οι λέξεις αυτές καθ` αυτές, εμπεριέχουν εντελώς διαφορετικό νόημα από αυτό που διαδίδεται και τελικά επιβάλλεται ως ορθόν, μέσω των σχολικών εγχειριδίων, των δημοσιογραφικών αναμεταδόσεων, των καθοδηγητών γνώμης πολιτικών και κοινωνικών λειτουργών και γενικά όλων όσων χειραγωγούν την κοινή και δημόσια γνώμη.
Αποτέλεσμα αυτού του φαινομένου και μάλιστα διαχρονικό, είναι η παραποίηση και η διαστρέβλωση του πραγματικού νοήματος που εμπεριέχει η όποια προσβληθείσα λέξη, μέχρι την πλήρη αλλαγή του νοήματός της και την μετάλλαξη της σε όποιο νόημα επιθυμεί να της δώσει η καθεστηκυία τάξη, είτε εξαργυρώνοντας παγκοσμιοποιημένες επιταγές, είτε όχι.
Στην προκειμένη περίπτωση θίγεται το θέμα της χρήσης του όρου-λέξης ‘’Αρχαίος’’ πχ. Έλληνας, ‘’Αρχαία’’ πχ. Ελλάδα κ.λπ.
Προσωπικά, τόσο στον γραπτό όσο και στον προφορικό λόγο δεν χρησιμοποιώ το χαρακτηριστικό επίθετο ‘’Αρχαίος’’, ‘’Αρχαίοι’’ σε καμία γραμματική πτώση διότι δεν έχω πειστεί πως οι Έλληνες του 700 προ χριστιανικής χρονολόγησης είναι Αρχαίοι. Κι αυτό διότι το επίθετο αρχαίος, -αία, -αίο, υποδηλώνει και νοηματίζει την αφετηρία μιας κάποιας χρονικής αρχής. Κάτι που άρχισε σε